Site icon PALPA SAMACHAR

कविताः पाल्पा

तुल्सी गिरी
माथागढी–१ पाल्पा

त्यो स्वर्णभूमि, कौडेको लेकमा, बन्दुक पड्काउँदा ।

समर्पण भए, गोर्खाली राजा, सेनको पाउमा ।।

मिलेर बसे, हुनेछौं शक्ति, भनेर गाभिदा ।

त्यो शक्ति बन्यो, अङ्ग्रेज जित्ने, पश्चिम थर्काउँदा ।।

 

हिमाल सधै, हांस्दछन् हेर, उत्तर पाखामा ।

पूर्वकी रम्भा, हांस्दछिन् सधै, रमाइलो मुद्रामा ।।

दक्षिण माडी, मुस्काउछ स्वयं, त्यो आफ्नै लयमा ।

त्यो रानीमहल, रमाउछ सधै, रानीको यादमा ।।

 

अडिग रह्यो, झुकेन कहिले, कसैको धम्कीमा ।

सेनको राज्य, वलियो रह्यो, समावेश जातिमा ।।

त्यो माघी चाड, त्यो भेजासंग, झ्याउरेमा रमाउँदा ।

घलेक कछाड, त्यो राम्रो पोशाक, शरिर सुहाउँदा ।।

 

वगेकी विचमा, सभ्यता भनी, तिनाउ माडीमा ।

कालीले उत्तर, थर्काउछीन सधै, त्यो आफ्नै भाखामा ।।

त्यो बटुक मिठो, मिडीको साथमा, सालैजो गाउँदा ।

ती चेलीहरू, रमाए साथमा, कडुवा झ्याउरेमा ।।

 

त्यो रैनादेवी, त्यो माथागढी, त्यो रिब्दीकोटमा ।

तानसेनका सुर, तिनाउ खोला, सभ्यता हुन् हाम्रा ।।

बगनासकाली, रम्भाको यात्रा, रामपुर फाँटमा ।

त्यो पूर्वखोला, त्यो निस्दी खोला, झर्दछन् दक्षिणमा ।।

 

अर्गली फाँट, उव्जाउछ अनाज, रिडिको काखमा ।

पाल्पाको माडी, चुनौती दिन्छ, हरेक कोणमा ।।

रामपुरफाँट, चिनाउछ सधै, हरेक अवसर ।

पाल्पामा चाहे, के छैन सम्भव, संसार बराबर ।।

Exit mobile version