किन रुन्छिन् नारी
रुन्छिन् धेरै रुन्छिन्
किन रुन्छिन् रुन्छिन्
कठोर मन टुटाएर रुन्छिन्
मुटु फुटाएर रुन्छिन्
तर रुन्छिन् खै किन रुन्छिन्
व्यथा लुकाउन रुन्छिन्
पिर फुकाउन रुन्छिन्
पीडा भगाउन रुन्छिन्
दुःख बगाउन रुन्छिन्
तर रुन्छिन् धेरै रुन्छिन् खै किन रुन्छिन्
लुकी लुकी रुन्छिन्
आँसुले मुख धुन्छिन्
विगतलाई सम्झेर रुन्छिन्
सपना बल्झिएर रुन्छिन्
कति रुन्छिन् रुन्छिन् खोइ किन रुन्छिन्
चाहेर रुन्छिन्
नचाहेर रुन्छिन्
आँखा मिचेर रुन्छिन्
मुटु थिचेर रुन्छिन्
तर रुन्छिन् धेरै रुन्छिन् खै किन रुन्छिन्
आफू जन्मिँदा रुन्छिन्
अन्मिदा रुन्छिन्
आफूले जन्माउँदा रुन्छिन्
अन्माउँदा रुन्छिन्
सम्झेर रुन्छिन्
बिर्सेर रुन्छिन्
तर रुन्छिन् किन रुन्छिन् नारी
सन्तानको दुःखमा दर्दले रुन्छिन्
उनैको सुखमा हर्षले रुन्छिन्
आफ्नो दुःख बिर्सेर रुन्छिन्
मैन जस्तै पग्लिन्छन्
रोइ रोइ सकिन्छन्
किन रुन्छिन् ,धेरै रुन्छिन् आँसु लुकाएर रुन्छिन्।
आमासँग रुन्छिन्
श्रीमानसँग रुन्छिन्
छोराछोरीसँग रुन्छिन्
बुहारीसँग रुन्छिन्
बचपनमा रुन्छिन्
बुढेसकालमा नि रुन्छिन्
साहारा हुँदा नि रुन्छिन् टुट्दा नि रुन्छिन्
तर धेरै रुन्छिन् आँसु दबाएर रुन्छिन्
सम्झाउँदा नि रुन्छिन्
फकाउँदा नि रुन्छिन्
रिसाउँदा नि रुन्छिन्।
साथ पाउँदा नि रुन्छिन्
तर रुन्छिन् भक्कानिएर रुन्छिन्
नारीहरु धेरै रुन्छन् भन्छन्
तर देखाउँदैनन्
सबै पीडा आँसुले धुन्छन्
सबै खुसी आँसुले किन्छन्
त्यही आँसुमा जिन्दगी बुन्छन्
अनि जिउने आधार चुन्छन्
त्यसैले महान छु भन्छिन् नारी
रोएर नि बाँच्न सक्छिन्
रोएर नि हाँस्न सक्छिन्
रोएर नि गाउन सक्छिन्
रोएर नि नाच्न सक्छिन्
खुसी सबै साच्न सक्छिन्
त्यसैले त नारी महान छिन्
आँसुलाई आफ्नो अमृत ठान्छिन्
सुख र दुःखको जित अनि प्रीत मान्छिन्
त्यसैले कमजोर नठान्नु आँसुलाई
आँसुले नै आफ्नो पराई चिन्न सक्छिन्।
आँसुले नै संसार किन्न सक्छिन्
तिनै नारीन हुन्
रुन्छिन् रुन त बग्न दिन्निन्
आँसु घुटुक्क पिउँछिन्
आफू हाँस्दै जगत हँसाउछिन्
शोभा कडरिया कोइराला
माथागढी रुप्से
पाल्पा