spot_img
Home Blog

यस्ता छन् माथागढीका यो वर्षका पशु विकास कार्यक्रम

0

पाल्पा । माथागढी गाउँपालिकामा पशु विकास तथा पशु उद्यम कार्यक्रम प्रभावकारी रुपमा चलिरहेको छ । माथागढी आफैमा पनि कृषि तथा पशुपालनका लागि धेरै सम्भावना बोकेको पालिकाको रुपमा रहेको छ । यो पालिकाको पशु सेवा समन्वय इकाई मार्फत पशु विकासका कार्यक्रमहरू चलिरहेका छन् ।

चालु आर्थिक वर्ष २०७९,०८० मा गाउँपालिकाबाट घाँसको बिउ खरिद तथा व्यवस्थापनका लागि रु ३ लाख ५० हजार बिनियोजन गरिएको छ । मागमा आधारित पशु कार्यक्रमका लागि ३ लाख रुपैयाँ बिनियोजन गरिएको छ । यसको कार्यान्वयन प्रक्रियामा छ । भकारो सुधार कार्यक्रमका लागि ३ लाख रुपैयाँ बिनियोजन गरिएको नायव पशु स्वास्थ्य प्राविधिक विक्रम गरम्जाले बताउनुभयो ।

भ्याक्सिन खरिद तथा भ्याक्सिनेटरलाई पारिश्रमिकका लागि १ लाख बिनियोजन गरिएको छ । यसको काम चलिरहेको छ । पशु पंक्षी औषधी खरिदका लागि ४ लाख बिनियोजन गरिएको छ । यसको औषधी खरिद गरि वडामा बितरण भएको र शाखा मार्फत पनि बितरण भइरहेको छ । बाख्रा पकेट कार्यक्रमका लागि ५ लाख बिनियोजन गरिएको छ । यसको पनि सूचना जारी भएको छ र अन्य प्रक्रिया बा“की छ । रेविज भ्याक्सिन तथा सचेतना कार्यक्रमका लागि ५० हजार बिनियोजन गरिएको छ । त्यस्तै प्राकृतिक नश्ल सुधार कार्यक्रमका लागि १ लाख ५० हजार गरिएको र यसको प्रक्रिया चल्दैछ । जम्मा २१ हजार ५० हजार बिनियोजन गरिएको छ ।


त्यस्तै चालु आर्थिक वर्षमै संघीय सरकारबाट हस्तान्तरित कार्यक्रम ससर्तबाट कृतिम गर्भाधान मिसन कार्यक्रमका लागि ३ लाख ५० हजार, आर्थिक वर्ष २०७८,०८९ मा स्थापना भएको बाख्रा पकेट बिस्तार कार्यक्रमका लागि ७ लाख, पशु सेवा विभाग र प्रादेशिक निकायमा पशुपन्छी तथ्यांक तथा पशु सेवाका कार्यक्रमको प्रगति रिपोर्टिङका लागि २० हजार र इपिडेमियोलोजिकल रिपोर्टिङका लागि २० हजार गरि जम्मा १० लाख ९० हजार बिनियोजन गरिएको छ ।

यो वर्ष ३०८ घरधुरीका लागि ८०० केजी जैघास र १३७ केजी बर्षीय घासको बिउ बितरण गरिएको छ । छाडा छोडिएका भुसिया कुकुरमा रेबिज विरुद्ध भ्याक्सिनेसन (६० वटा कुकुरमा लगाइएको छ । त्यस्तै पशुपंक्षीका लागि खोरेतको खोप १ हजार डोज, पिपिआर १४ हजार डोज, रानीखेत ५ हजार डोज र स्वाइन फिवर ५ सय डोज लगाइएको छ । भकारो सुधार कार्यक्रम १२ जना कृषक छनौट भएको र सम्झौता भइ कार्यक्रम संचालन भएको छ । मागमा आधारित कार्यक्रमका लागि पशु आवेदन संकलनको लागि सूचना प्रकाशन गरिएको छ । बाख्रा पकेट कार्यक्रमका लागि आवेदन संकलनको लागि सूचना प्रकाशन गरिएको छ । प्राकृतिक नश्ल सुधार कार्यक्रमका लागि आवेदन संकलनको लागि सूचना प्रकाशन भएको छ । वर्षे घाँसको विउ व्यवस्थापनको कार्यक्रम निरन्तर छ ।


आगामी कार्यक्रमको नीति तथा योजना
पशुपंक्षीपालन गरि मनग्य आम्दानीको श्रोत वढाउन एक वडा एक पशुपंक्षी फर्म स्थापना गरि हरेक वडामा फर्म विस्तार गर्न जोड दिनुपर्नेछ । भौगोलिक दृष्टिकोण तथा प्राकृतिक नश्ल सुधारलाई जोड दिनुपर्नेछ । उत्पादित पशुजन्य पदार्थको बजारीकरण गर्न तथा उत्पादन रेकर्ड समेत उल्लेख गर्न सहकारी विस्तार गर्दै लग्नुपर्नेछ । यस गाउँपालिकामा बसोबास गर्ने धेरै जसो जाति मंगोलियन भएको र धेरै मात्रामा बंगुरपालन व्यवसायमा आत्मनिर्भर भएको हुदा वंगुर पकेट जस्ता कार्यक्रम संचालन गर्नुपर्दछ । स्वच्छ एवम् गुणस्तरीय दुध तथा माछा,मासु उत्पादन गर्नको निमित्त फर्म पोखरी सुधार कार्यक्रम संचालन गर्नुपर्दछ ।

कार्यक्रमको चुनौती
यस माथागढी गाउँपालिका भौगोलिक चुनौतीको रुपमा रहेता पनि यहाँ बसोबास गर्ने ४,५,६,७ र ८ नं वडाका अधिकांश कृषकहरू दैनिकी ज्यालादारी काममा संलग्न भई जिविकोपार्जन गर्दै आएको र पशुपंन्छी पेशालाई मुख्य पेशाको रुपमा अगाल्न नसकेको हुदा कार्यक्रम संचालन गर्न कठिनाई हुने भएकोले सोही बमोजिम कार्ययोजना बनाउनु आवश्यक छ ।

पशुपंन्छीमा हुने अनुदानका कार्यक्रमहरुमा लागत सहभागितामा कार्यक्रम गर्न अत्यन्तै गारो हुने र कार्यक्रम भएता पनी अनुदान लिएर गर्ने हो, मनसाय नभाको बरु अनुदान खाने हो, भन्ने मनोसाय भाको र जिम्मेवार ढंग बाट काम नगरिदिने जसले गर्दा एक वर्ष गरेको काम अर्को वर्ष प्रतिफल विहिन हुने भएकोले सोही बमोजिम कार्य सम्पादन गर्नुपर्ने अवस्था छ ।

पढ्दै तरकारी फलाउँदै रम्भाका बिद्यार्थी

0

पाल्पा । रम्भा गाउँपालिकाले सञ्चालन गरेको विद्यार्थीसँग करेसावारी कार्यक्रम प्रभावकारी भएको छ । रम्भाको यो अभ्यास जिल्लामै नौलो हो । यो कार्यक्रम अन्तरगत गाउँपालिकाले विद्यालयलाई विभिन्न तरकारी बालीहरुको बिउबिजन उपलब्ध गराउँछ र विद्यालय मार्फत विद्यार्थीहरुलाई बिउ वितरण गरिन्छ ।

विद्यार्थीहरुले खाली समयको सदुपयोग गर्दै घरमा करेसाबारी तयार गर्छन् र त्यसको अनुगमन विद्यालय र पालिकाले गरि परीक्षाको प्राक्टिल बापतको नम्वर दिइन्छ । चालु आर्थिक वर्षको विद्यार्थीसँग करेसावारी कार्यक्रममा बिनियोजित बजेटबाट गाउपालिका भित्रका विद्यालयमा कक्षा ६ देखि कक्षा १२ सम्म अध्ययनरत विद्यार्थीहरुलाई बिभिन्न ९ प्रकारका तरकारीहरुको बिउबिजन वितरण गरिएको छ । यो वर्ष गाउँपालिकाले बिद्यार्थीहरुलाई ९ प्रकारका तरकारी बालीको बिउ उपलब्ध गराएको छ । फर्सी, करेला, घिरौला, सिम्ला, लौका, सिमी, काक्रा, भिण्डी, बोडीको बिउ विद्यार्थीहरुलाई उपलब्ध गराइएको हो ।

यस वर्ष गाउँपालिकाबाट उक्त कार्यक्रमका लागि ६ लाख रुपैयाँ बिनियोजन गरिएकोमा प्रक्रियागत रुपमा ५ लाख १० हजार रुपैयाँको जम्मा १ सय २७ केजी बिउलाई जम्मा २ हजार ४ प्याकेटमा बनाई बितरण गरिएको गाउँपालिकाका लेखापाल डोलराज बस्यालले बताउनुभयो । बिउ खरिद मालुङ्गा एग्रोभेट मार्फत गरिएको उहा“ले बताउनुभयो । यो कार्यक्रम रम्भा गाउँपालिकाभित्रका १६ वटा विद्यालयमा सञ्चालन गरिएको छ । गाउँपालिकाले बिउ खरिद गर्नुअघि निर्यातकर्ताले उपलब्ध गराएको सेम्पल बिउ जनकल्याण माविमा रहेको कृषि नर्सरीमा उमारेर हेरेपछि मात्रै खरिद गरिएको रम्भा गाउँपालिकाका अध्यक्ष बिष्णुप्रसाद भण्डारीले बताउनुभयो । “यसले एकातिर विद्यार्थी र अभिभावकहरुमा श्रमप्रतिको आस्था बढाउँछ भने अर्को पोषिलो तरकारी सहितको खाना सबै बिद्यार्थी अभिभावकले खाने वातावरण बन्छ ।” अधयक्ष भण्डारीले भन्नुभयो ।

अध्यक्ष भण्डारीले बिद्यार्थीहरुमा पढाईसँगै उद्यमशीलताको मनोविज्ञान बनाउने उद्देश्यले पालिकाले यो कार्यक्रम अगाडि बढाएको बताउनुभयो । उहाँले अव परीक्षा पछि विद्यार्थीहरुले घरघरमा करेसावारी तयार गर्ने र त्यही करेसावारीको अवलोकन गरिसकेपछि आगामी प्रथम त्रैमासिक परीक्षामा विद्यार्थीहरुले प्राक्टिकल नम्वर पाउने बताउनुभयो ।

गाउँपालिकाले बिउ खरिद गर्नुअघि बिउको उमारशक्तिको परीक्षण गर्नका लागि जनकल्याण माविका कृषि प्रशिक्षक लक्ष्मण पाण्डेलाई जिम्मेवारी दिएको थियो । प्रशिक्षक पाण्डेले बिउको राम्रो उमारशक्ति व्यवहारिक रुपमा हेरेपछि मात्रै खरिदका लागि गाउँपालिकालाई सिफारिस गरिएको बताउनुभयो ।

विद्यार्थीहरुलाई घरमा लगेर नर्सरी राख्ने, तरकारीको बिरुवा लगाउने लगायतको विषयमा कुनै समस्या रहेमा वडा वडामा रहेका कृषि प्राविधिकहरुले सहयोग गर्नेछन् । त्यस्तै जनकल्याण माविमा कृषि सम्वन्धी पनि पढाई हुने भएकोले त्यहाँका प्रशिक्षकहरुले पनि सहयोग गर्नेछन् । रम्भा गाउँपालिकाकी कृषि शाखा प्रमुख पुजा गुरुङले कुनै समस्या भएमा वा प्राविधिक सहयोग गर्नुपरेमा कृषि शाखा र कृषि प्राविधिकहरु जतिबेला पनि विद्यार्थी र अभिभावकहरुलाई सहयोगका लागि तयार रहेको बताउनुभयो ।

रम्भा गाउँपालिकाकी शिक्षा शाखा संयोजक मिनादेवी आचार्यले यो कार्यक्रम अघिल्लो वर्ष पनि प्रभावकारी रहेको बताउनुभयो । उहाँले यो कार्यक्रमबाट विद्यार्थी र अभिभावकहरू दुवै पक्ष लाभान्वित हुने बताउनुभयो । गाउँपालिकाका प्रमुख प्रशासकीय अधिकृत भक्तुजङ रानाले यो कार्यक्रम जिल्लामै नौलो भएको बताउनुभयो । रम्भा गाउँपालिकाले यसअघि गाउँपालिका भित्रका बिद्यालयका विद्यार्थीहरुको दुर्घटना वीमा समेत गरिसकेको छ ।

तिनाउँका किसानको उत्पादन सिधै हाटबजारसम्म

0

पाल्पा । तिनाउँ गाउँपालिकाले गाउँपालिकाका किसानहरुले उत्पादन गरेको कृषि उत्पादनको बजारीकरणका लागि जिल्लामै नौलो अभ्यासको थालनी गरेको छ । बुटवल उप महानगरपालिकासँगको सहकार्यमा तिनाउँले बुटवल हाटबजार लाइनमा सटर भाडामा लिएर तिनाउँका किसानहरुको उत्पादनका लागि सिधै उपभोक्तासम्म पु¥याएको छ ।

तिनाउँ कृषि उपज बिक्री केन्द्र मार्फत किसानले उत्पादन गरेका तरकारीहरू सिधै विक्री वितरण हुँदै आएको छ । यसबाट किसान र उपभोक्ता दुबैलाई फाइदा भएको छ । गाउँपालिका अध्यक्ष प्रेम श्रेष्ठले यो अभ्यास सम्भवतः लुम्बिनी प्रदेशमै नमुना भएको बताउनुभयो । अध्यक्ष श्रेष्ठले किसानहरुले उत्पादन गरेका कृषि उत्पादनहरू बिक्री वितरण गर्न समस्या हुने गरेको गुनासो आइरहेको र यसमा पनि गाउँपालिकाले सहयोग गर्न सके हुन्थ्यो भन्ने किसानहरुकै सुझावका आधारमा गाउँपालिकाले यो प्रयास गरेको अध्यक्ष श्रेष्ठले बताउनुभयो ।

अध्यक्ष श्रेष्ठले किसानहरुले आफ्नो उत्पादनको उचित मुल्य नपाउँदासम्म उनीहरुको मनोवल पनि उच्च नहुने भएकोले किसानहरुको मनोवल बढाउन यो प्रयास सहयोगी हुने बताउनुभयो । गाउँपालिका भित्रका किसानहरुले काउली, बन्दा, टमाटर, खुर्सानी, धनिया, काक्रा फर्सी, करेला, सिमी, साग, लगायतका धेरै तरकारीहरू उत्पादन गर्दै आएको र उक्त सटरहरुबाट किसानहरुको उत्पादन सिधै बिक्री हुने भएकोले उपभोक्ताले पनि सहुलियत मुल्यमा अर्गानिक तरकारी किन्न पाउने बताउनुभयो ।

गाउँपालिका कृषि शाखा संयोजक हेमन्त शर्माले कृषि शाखाको स्वीकृत बार्षिक कार्यक्रम अन्तरगत किसान र माग र चाहना अनुसार चालु आर्थिक वर्षमा २ लाख ५० हजारबाट उक्त कार्य सुरू गरिएको बताउनुभयो । एउटा सटरबाट अहिले काम सुरू गरिएको छ र आगामी आगामी वर्षदेखि २ वटा सटर बनाउने योजना रहेको छ । हप्तामा तीन दिन शनिवार, बुधवार र सोमवार यो केन्द्रबाट तरकारी बिक्री बितरण हुदै आएको छ । गत साता करिब ११ मेट्रिकटन छ अर्थात् सात लाख रुपैया बराबरको तरकारी विक्री भएको उहाले बताउनुभयो । यो अभ्यास नया र नौलो भएकोले पनि किसानहरुलाई पनि सहज भएको उहाले बताउनुभयो । पहाडमा फलेको अर्गानिक तयारी सुपथ मुल्यमा किन्न पाएपनि उपभोक्ताहरु पनि खुशी भएका छन् ।

बजारीकरणका लागि गाउँपालिकाले २ जना कर्मचारीको व्यवस्था गरेको छ । तिनाउँमा कृषि एम्बुलेन्स मार्फत किसानहरुले समूहमा संकलन गरेका तरकारीहरू ढुवानी गरि हाटबजारसम्म पु¥याउने काम हुदै आएको छ । यसमा समन्वयकारी भूमिका यहाँ रहेका कृषि समूहहरुले पनि गर्दै आएका छन् ।

कृषि शाखा प्रमुख शर्माले गाउँपालिकाका सबै वडाहरू कृषि तथा पशुपालनका लागि राम्रो सम्भावना रहेको वडाहरुको रुपमा रहेको बताउनुभयो । यहाँको सत्यवती र कोलडाँडामा धनियाँ र खुर्सानीको उत्पादन हुदै आएको छ । दोभान क्षेत्रमा काक्रा, करेला, काउली, सिमी लगायतका तरकारीहरु उत्पादन हुदै आएको छ । वडा नं. ३ झुम्सा भुतखोला क्षेत्रमा च्याउ पकेट क्षेत्र रहेको छ । यहाँबाट मात्रै बार्षिक १ करोड बढीको च्याउ उत्पादन हुँदै आएको छ ।

वडा नं. १ ओखलढुंगामा संघीय कार्यक्रम अन्तरगत तरकारी पकेट कार्यक्रम सञ्चालन हुँदै आएको छ । यो कार्यक्रमबाट तरकारी तथा अन्य कृषि उत्पादन बिक्री भएन भनेर बस्ने किसानहरुका लागि खास फाइदा र सहजता भएको र उनीहरुमा कृषि प्रति उत्साह पनि बढेको शर्माले बताउनुभयो ।

समयको माग, जनचाहना, सम्भावित स्रोतहरुको परिचालन नै स्थानीय सरकारको मुख्य ध्येय भएकोले तिनाउँ गाउँपालिका भित्रका आम किसानहरुको माग बमोजिम यो प्रयासको थालनी गरेको र यसबाट धेरै किसानहरू खुशी हुनुभएको गाउँपालिकाका प्रमुख प्रशासकीय अधिकृत सुन्दर श्रेष्ठले बताउनुभयो ।

 

जनमैत्री सेवामा प्रतिबद्ध छौं ः वडाध्यक्ष घर्ती

0
पाल्पा । माथागढी गाउँपालिका वडा नं. ३ कसेनीका वडाध्यक्ष तेज बहादुर घर्तीको यो पहिलो जनप्रतिनिधि अनुभव हो । हुन त घर्ती जनप्रतिनिधि हुन अघि पनि विभिन्न सामाजिक संघ संस्थामा आवद्ध हुनुहुन्थ्यो । गत स्थानीय तह निर्वाचनमा नेकपा एमालेको तर्फबाट उम्मेदवार भई वडाध्यक्षको रुपमा निर्वाचित वडाध्यक्ष घर्तीले आफू सहित वडाका जनप्रतिनिधिहरुले जनताको असल सेवकको रुपमा कार्य सम्पादन गर्दै आएको बताउनुभयो ।
चालु आर्थिक वर्षमा वडाभित्र सञ्चालित विभिन्न योजनाहरुको कार्यान्वयन, अनगुमन र फरफारक प्रक्रियामा सहजीकरण गर्दै आगामी वर्षको बजेटबाट योजना सञ्चालन र बजेट बिनियोजनका लागि टोलभेलाका कार्यक्रम पनि चलिरहेको उहाँले बताउनुभयो । “स्थानीय समुदायसम्म पुगेर उहाँहरुको आवश्यकता अनुसारको योजना बनाई सोही बमोजिम बजेट बिनियोजन समेत गरिनेछ ।” वडाध्यक्ष घर्ती भन्नुभयो ।
वडाभित्रका सबै जसो योजनाहरुको सम्झौता भइसकेको उहाँले बताउनुभयो । चालु आर्थिक वर्षमा संघ, प्रदेश, गाउँपालिका तथा वडाबाट बिनियोजित बजेटका योजनाहरू करिव ६३ वटा योजना सराईमा रहेका छन् ।  जेठ महिनाभित्रै सबै जसो योजना सम्पन्न हुने उहाँले बताउनुभयो ।
वडामा अधिकांश योजना उपभोक्ता समिति मार्फत सञ्चालित छन् । केही योजनाहरुको काम कोटेशन मार्फत निर्माण व्यवसायीसग सम्झौता गरि गरिएको छ । चालु आर्थिक वर्षमा वडाकै ठूलो योजनाको रुपमा रहेको ५० लाख रुपैयाँ बजेट रहेको एक्लेबर सिकारकोट ओलेस सिलङ्गी सरापकोट सराई मोटरबाटोको रिङरोड निर्माण कार्य रहेको छ । यो योजनाको काम चलिरहेको छ । अर्को महत्वपूर्ण योजनाको रुपमा रहेको कसेनी स्वस्थ्य चौकी भवन टेण्डर प्रक्रिया मार्फत काम सुरू भएको छ । विद्यालय, कुवा मर्मत, सडक स्तरोन्नति कृषि, स्वास्थ्य, शिक्षा, सडक पूर्वाधार, खानेपानी, सिंचाई, भौतिक संरचना निर्माणका साथै मानवीय तथा सामाजिक विकासका योजनाहरु पनि वडाभित्र सञ्चालनमा रहेको उहाँले
बताउनुभयो ।
वडाभित्र लक्षित वर्गका कार्यक्रमहरु पनि प्रभावकारी रुपमा सञ्चालन  भइरहेका छन् । युवाहरुका लागि खेलकुद सामग्री खरिद गरी वितरण गर्ने कार्य सम्पन्न भएको छ । वडाभित्रका ५ वटा विद्यालयललाई ल्यापटप र प्रिन्टर उपलब्ध गराउने गरी कार्यक्रम अन्य केहीको काम सकिएको छ भने केही काम छिटै सकिने उहाँले बताउनुभयो ।
लक्षित वर्ग कार्यक्रम अन्तरगत नै आदिवासी जनजातिहरुको लागि माइन्यूट लेखन, प्रस्तावना, प्रतिवेदन लेखन, कार्यक्रम सञ्चालन सम्बन्धी क्षमता अभिवृद्धि तालिम सम्पन्न भएको छ । यी कार्यक्रमसँगै तीज गीत प्रतियोगिता, विभिन्न रचनात्मक खेल, फरक क्षमता भएका व्यक्ति, विपन्न, दलित, सामाजिक सुरक्षा भत्ता नपाउने ज्येष्ठ नागरिकका लागि समेत न्यानो कपडा वितरण जस्ता काम सम्पन्न भएको र यसखालका कार्यक्रमबाट लक्षित वर्गहरू पनि खुशी भएको उहाँले
बताउनुभयो ।
वडामा रहेका टोल विकास समितिहरुका टोल संयोजकहरुलाई प्रोत्साहन कार्यक्रम सञ्चालन गरिएको छ । वडाभित्र सञ्चालनमा रहेका योजनाको गुणस्तर र समयमा सम्पन्न गर्नका लागि बजेट र मापदण्ड अनुसार अनुगमनको काम हुने गरेको छ । समयमा हुने अनुगमनले ज्ञानका अभावमा हुने गल्ती तत्काल सच्याउन सकिने भएकोले योजना तथा कार्यक्रमको प्रभावकारिता बढेको उहा“ले बताउनुभयो ।
वडाले योजनाहरुमा जनसहभागितालाई पनि विशेष जोड दिएको छ । वडाको ग्रामीण क्षेत्रमा अझ बढी रहेको र बजार क्षेत्रमा पनि जनसहभागिता उत्साहजनक नै रहेको उहाँले बताउनुभयो । वडा कार्यालयमार्फत उपभोक्ताले गर्ने योजना तथा कार्यक्रम सानो बजेटको हुने भएकोले योजना सञ्चालनको सुरुवातीमै पेश्की नपाउने, दररेट कम हुने र काम अनुसारको मुल्यांकन नआउँदा उपभोक्ताहरुले कतिपय अवस्थामा उपभोक्ता समितिहरुमा बस्न अप्ठेरो मान्ने गरेको यसबारे पालिकामा पनि विभिन्न समयमा छलफल हुने गरेको उहाँले बताउनुभयो ।

विद्यार्थी तान्ने तरिकाः स्कुलमै सुनाइन्छ समाचार अनि अतिरिक्त क्रियाकलाप थरि थरिका

0

पाल्पा । हरेक दिन विद्यालय समय सुरू भएपछि अन्य विद्यालयमा जस्तै विद्यार्थीहरू प्रार्थनामा सहभागी हुन्छन् । माइकमा उज्यालो नेटवर्कबाट हरेक दिन बज्ने कायाकैरन बज्छ । विद्यार्थीहरुले ध्यान दिएर समाचार सुन्छन् । कायाकैरनसँगै त्यस दिनको तिथि मिति मात्रै हैन मुख्य समाचार पनि उनीहरुले थाहा पाउछन् ।

पाल्पाको बगनासकाली गाउँपालिका–५ दर्लमडाँडामा रहेको दर्लमडाँडा माविमा कक्षा नर्सरीदेखि कक्षा ७ सम्मको अंग्रेजी ब्लकको दृश्य हो यो । धेरैलाई यो विषयमा खुल्दुली लाग्न सक्छ तर यसरी समाचार सुन्दा विद्यार्थीहरुलाई वर्ष, महिना गते र बार थाहा हुने र अर्कोतर्फ उनीहरुमा वाचनकला शैलीको पनि विकास हुने भएकोले यो अभ्यास गरिएको विद्यालयका अंग्रेजी ब्लकका संयोजक मोहन बस्यालले बताउनुभयो ।

यति मात्रै हैन हरेक दिन विद्यार्थीहरुले पालैपालो राष्ट्रिय तथा स्थानीय सवालमा आफ्नो मन्तव्य पनि राख्छन् । यसो गर्दा विद्यार्थीहरुलाई पढाईका अतिरिक्त देश विदेशमा के भइरहेको छ भन्नेबारे पनि जानकारी हुन्छ र उनीहरुको व्यक्तित्व विकासमा पनि टेवा पुग्छ । यी लगायत धेरै अतिरिक्त क्रियाकलापहरु हुँदै आएको संयोजक बस्यालले बताउनुभयो ।

पहाडका अन्य सामुदायिक विद्यालयहरुमा यो अभ्यास खासै छैन । यति मात्रै हैन विद्यालयले मासिक रुपमा विभिन्न उत्कृष्ट विद्यार्थी छनौट गरि अवार्ड समेत प्रदान गर्दै आएको छ । अवार्ड वितरणका समुदायमा रहेर रचनात्मक काम गरेका व्यक्तिहरुलाई बोलाइन्छ र अतिथिहरुले पनि आफ्नो अनुभव सुनाउँछन् । यसो गर्दा विद्यार्थीहरुमा पढाईका अतिरिक्त अग्रजहरुसँग चिनजान र अनुभव लिने वातावरण बनेको बस्यालले बताउनुभयो ।

सरसफाई, अध्ययन, अनुशासन, अतिरिक्त क्रियाकलापका विभिन्न बिधामा हरेक महिना विद्यार्थीहरुलाई अवार्ड प्रदान गरिन्छ । १२ महिनामा उत्कृष्ट विद्यार्थीहरुबाट पुनः उत्कृष्ट छनौट गरि वार्षिक रुपमा अवार्ड प्रदान गरिन्छ ।

गाउँका विद्यालयमा पुरानै शैलीमा पठनपाठन गराउँदा विद्यार्थीहरुको खास आकर्षण नभएकोले यो विद्यालयले अंग्रेजी माध्यममा पठनपाठन सुरू गरेको हो । गुणस्तरीय शिक्षा र अतिरिक्त क्रियाकलापमा जोड दिएपछि अहिले पहिले विद्यार्थीहरुको संख्या पनि बढेको संयोजक बस्यालले बताउनुभयो ।

कक्षा १२ सम्म अध्यापन हुँदै आएको यो बिद्यालयमा अहिले टाढा टाढाबाट आउने विद्यार्थीलाई लक्षित गरि स्कुल बस पनि सञ्चालन गरिएको छ । संयोजक बस्यालले विद्यालयमा समय सापेक्ष अंग्रेजी माध्यमबाट पठन पाठन सुरू भएपछि विद्यार्थीहरू पनि थपिने क्रम बढेको बताउनुभयो । आगामी दिनमा माथिल्लो कक्षाहरुमा पनि अंग्रेजी माध्यममै पठनपाठन गराउँदै लैजाने योजना रहेको उहाँले बताउनुभयो । गाउँमै बोर्डिङ स्कुलमा जस्तै पढाई हुन थालेपछि बजारमा लगेर पढाउनुपर्छ भन्नेहरुले पनि यही स्कुलमा छोराछोरी भर्ना गरि पढाउन थालेका छन् ।

विद्यालयको यो अभ्यासमा अभिभावकहरुको पनि दह्रो साथ छ । अभिभावक थर्कराज गैरेले गाउँकै सामुदायिक विद्यालयमा व्यवस्थित रुपमा पढाई हुनु सबै बालबालिका र अभिभावकका लागि गौरवको कुरा भएको बताउनुभयो ।

तस्बिरः मासिक रुपमा उत्कृष्ट बिद्यार्थीलाई पुरस्कृत गर्नुहुँदै बिद्यालयका प्रधानाध्यापक सहित अतिथिहरु ।

 

 

तानसेनमा रक्तदान सचेतना कार्यक्रम सम्पन्न

0

पाल्पा । तानसेनमा रक्तदान सचेतना सम्बन्धि सरोकारवाला बीच छलफल कार्यक्रम सम्पन्न भएको छ । रक्तदान सम्बन्धि कस्तो व्यक्तिले रक्तदान गर्न मिल्छ र के कस्ता साबधानि अपनाउनु पर्छ भन्ने विषयमा नेपाल रेडक्रस सोसाईटि पाल्पाले रक्तदान सम्बन्धि सचेतनात्मक छलफल कार्यक्रम सम्पन्न गरेको हो ।

कार्यक्रममा रेडक्रस सोसाईटि पाल्पाका सदस्य डाक्टर झपेन्द्र ढकालले १७ बर्ष पूरा भएको र वजन ४५ केजि भएको व्यक्तिले पुरुषको हकमा तीन महिना र महिलाको हकमा चार महिनाको अबधिमा रक्तदान गर्न सकिने बताउनुभयो थियो । मानिसलाई प्रतिकेजी ५० एमएल रगत भए पुग्ने ढकालले जानकारी दिनुभयो ।

कार्यक्रममा तानसेन नगरपालिकाकी उपप्रमुख प्रतिक्षा गाहा सिंजालीले रक्तदान गर्ने व्यक्तिहरुको रोस्टर निर्माण गर्ने कार्यलाई सबै सरोकार निकायहरु गम्भीरता पुर्बक लाग्नुपर्ने बताउनुभयो । पाल्पा अस्पतालका अध्यक्ष गुरास आत्रेयले पाल्पामा ब्लड बैंक स्थापनाका लागि रेडक्रस सोसाईटिसंग समन्वय गर्न तयार रहेको बताउनुभयो । आत्रेयले पाल्पाका स्थानीय गतहको सहयोगमा ब्लड बैंक स्थापना गर्न सकिने भन्दै जनशक्ति व्यवस्थापनका लागि स्वास्थ्य संस्थाहरु सहयोग गर्न तयार हुने बताउनुभयो ।

छलफलमा यूनाईटेड मिसन अस्पतालकी रचेल कारखले पाल्पामा अप्ठेरो अवस्थामा रगत अभाव हुन नदिन सबै मिलेर योजना बनाई कार्यान्वयन गर्नुपर्ने बताउनुभयो । कार्यक्रममा विभिन्न राजनैतिक दल, संघसंस्थाका प्रतिनिधीले रक्तदान गर्न तयार व्यक्तिहरुको लिस्ट बनाई आवश्यक परेको बेला सहजै उपलब्ध बनाउन प्रतिवद्धता व्यक्त गरेका थिए ।
विश्व स्वास्थ्य संगठनको मान्यताअनुसार रगत अभाव हुन नदिन मुलुकको कुल जनसंख्याको बढीमा दुई प्रतिशतले प्रत्येक वर्ष रक्तदान गर्नुपर्छ । यस हिसाबले पनि नेपालमा ५ लाख ८३ हजार ८ सय ४९ जनाले रक्तदान गरेको हुनुपर्छ । तर, ०७८÷७९ मा २ लाख ४९ हजार ७ सय युनिट संकलन भयो । यो भनेको कुल जनसंख्याको ०.८ प्रतिशत मात्र हो ।

कार्यक्रममा राष्ट्रिय जनमोर्चा पाल्पाका अध्यक्ष बिशाल दर्लामीले तत्कालका लागि जिल्ला स्थित विभिन्न सामाजिक सस्थाहरु, राजनितिक दलहरु र आम जनताले आफ्नो रक्त समुह परिक्षण गरि रोस्टर निर्माण गर्ने र भबिश्यमा ब्लड बैंक संचालन गर्न सबै प्रतिवद्ध हुनुपर्ने बताउनुभयो । रक्तदातालाई निरन्तर रक्तदान गर्न प्ररेणा दिन नसक्नु नै आवश्यक भएको बेला रगत अभाव हुनु प्रमुख कारण भएको नियमित रक्तदाता सुदर्शन पाण्डेको भनाइ छ ।

रेडक्रस सोसाईटि पाल्पाका सभापती बाबुराम कार्कीले नयाँ रक्तदाता स्वयंसेवी आकर्षण गर्न नसकिएको बताउनुभयो । कार्कीले पाल्पामा बार्षिक ३६०० पोईण्ट रगत आवश्यक हुने भन्दै त्यसको व्यवस्थापनका लागि रेडक्रस सोसाईटि पाल्पाले अगुवाई गर्ने बताउनुभयो ।

जातीय विभेद अन्त्य गर्न अभियान चलाउन आवश्यक

0

पाल्पा । जातीय भेदभाव तथा छुवाछूत उन्मुलन भएपनि समाजमा छुवाछूतका घटना नरोकिएकोले यसका प्रकारका हिंसा अन्त्य गर्न सबै एकजुट हुन आवश्यक रहेको एक कार्यक्रमका सहभागीले बताएका छन् ।

तानसेन नगरपालिका, दलित महिला केन्द्र र द एसिया फाउण्डेसन लगायतका संस्थाहरुले जातीय भेदभाव तथा छुवाछूत मुक्त राष्ट्र घोषणा दिवसको अवसरमा आयोजित अन्तरक्रियामा जातीय भेदभाव तथा छुवाछूलाई पूर्ण रुपमा अन्त्य गरी दलित समुदायलाई सम्मानपूर्वक बाँच्न पाउने वातावरण सिर्जना गर्नूपर्नेमा जोडदिनुभएको थियो ।

२०६३ जेष्ठ २१ गते संविधानसभाबाट जातीय भेदभाव तथा छुवाछूत उन्मुलनका लागि छुवाछूत मुक्त राष्ट्र घोषणा गरिएको थियो । सोही अवसरमा हरेक वर्षको जेष्ठ २१ गते जातीय भेदभाव तथा छुवाछूत उन्मुलन राष्ट्रिय दिवस मनाइने गरिन्छ ।
कार्यक्रममा नेकपा माओवादी केन्द्र पाल्पाका अध्यक्ष राजेन्द्र विश्वकर्माले कानूनी राज्यमा जातीय भेदभावका घटनाहरु एकपछि अर्को गरी पटक पटक घटनुले लोकतन्त्रमाथि नै प्रश्नचिन्ह सिर्जना भएको बताउनुभयो ।

उहाँले जातीय भेदभाव तथा छुवाछूतलाई कानूनी मान्यता दिइएको १९१० को राणाकालिन कानून अहिले अवैधानिक भएपनि नेपाली समाजमा छुवाछूतका घटना जस्ताको तेस्तै रहेको बताउनुभयो । ३५ सय वर्ष लामो जातीय विभेद, छुवाछूत र उत्पीडन दलित समुदायले कसरी सहन गरे होला ? अध्ययन र खोजीको विषय बनाएर अगाडि बढ्न स्थानीय तहका सरोकारवालाई उहाँले सुझाव दिनुभयो

तानसेन नगरपालिकाका प्रमुख सन्तोषलाल श्रेष्ठले जातीय विभेद अन्त्यका लागि दलित र गैरदलितको आवाज एउटै हुनुपर्ने बताउनुभयो । उहाँले अहिलेको समयमा दलितको अधिकार समाजमा बस्ने सबैको अधिकार हो भन्ने बुझेर आवाज उठाउन तानसेन नगरपालिका सधै तयार रहेको बताउनुभयो । तानससेन नगरपालिकाका उपप्रमुख प्रतिक्षा सिञ्जालीले जातीय विभेद निकै पुरानो बिषय भए पनि समुदायका मानिसलाई चेतना नआउँदा विभेद कायमै रहेको बताउनुभयो ।

पत्रकार तथा दलितअधिकारकर्मीले कृष्ण दर्नालले विभेद र छुवाछूतकै कारण दलित समुदायको आर्थिक, सामाजिक, राजनैतिक हौसियत राम्रो नभएको बताउनुभयो । उहाँले दलित समुदायको शसक्तिकरणका लागि स्थानीय सरकार र जनप्रतिनिधि नै जिम्मेवार हुन नसकेको बताउनुभयो । कार्यक्रममा तानसेन नगरपालिकाका प्रवक्ता यादवसिंह कार्की, तानसेन नगरपालिकाका कार्यपालिका सदस्य मन्जु विक, दलित अधिकारकर्मी तीर्थ गौतम, पूर्व नगरप्रमुख अशोककुमार शाही लगायतले दलित समुदायलाई संविधानमा व्यवस्था गरिएका हक अधिकार कार्यान्वयन गर्न सबै पक्षले दबाब सिर्जना गर्नुपर्ने बताउनुभयो ।

 

रामपुर साहित्यिक प्रतिष्ष्ठानको आठौ वार्षिक साधारण सभा तथा दोश्रो अधिवेशन सम्पन्न

0

सुशीला रेग्मी । रामपुर
रामपुर साहित्यिक प्रष्ष्ठिानको आठौ वार्षिक साधारण सभा तथा दोश्रो अधिवेशन कार्यक्रम सम्पन्न भएको छ । प्रतिष्ठानका अध्यक्ष बासुदेव ढकालको अध्यक्षतामा राधाकृष्ण मन्दिर रामपुर नगरपालिका वडा नं ५ मा कार्यक्रम भएको हो । संस्थाका अध्यक्ष ढकालले संस्था स्थापना देखि हालसम्मका गतिविधिबारे जानकारी गराउनुभयो । रामपुर क्षेत्रमा लुकेर रहेका साहित्य श्रष्टाहरु संस्था गठन भएपछि संस्थागत रूपमा अगाडि बढेको र पछिल्लो समय साहित्यमा विभिन्न उमेर समुहको आकर्षण बढेको अध्यक्ष ढकालले बताउनुभयो ।

प्रमुख अतिथि लुम्बिनी वाङमय प्रतिष्ष्ठान पाल्पाका अध्यक्ष कृष्णकला भण्डारी रहनु भएको थियो । प्रमुख अतिथि भण्डारीले अन्य साहित्यिक संस्थाको तुलनामा यस संस्थाले रचनात्मक कार्य गरेको बताउनुहुदै संस्थका लागि आफुले सक्दो सहयोग गर्ने प्रतिबद्धता जनाउनुभयो ।

संस्थाका सचिव गोविन भट्टराईले संस्थाको वार्षिक प्रतिवेदन प्रस्तुत गर्नुभएको थियो । उपाध्यक्ष हुमा देवकोटाले स्वागत गर्नु भएको कार्यक्रमको संचालन सचिव गोविन भट्टराईले गर्नुभएको थियोे । कार्यक्रममा साहित्यकार दिपकमणि अर्याल र राधाकृष्ण मन्दिरका अध्यक्ष शिवकुमारी वाग्लेलाई सम्मान गरिएको थियो । अधिवेशनले मित्रलाल गौतम अध्यक्ष रहेको ११ सदस्यीय नया साहित्यिक प्रतीष्ठान गठन भएको छ ।

समितिको उपाध्यक्षमा हुमा देवकोटा, सचिवमा दिपकमणि अर्याल, सह सचिवमा शोभा केसि, कोषाध्यक्ष कुन्तादेवि गैरे, सदस्यहरुमा समीर पौडेल, नारायण प्रसाद ओस्ति, मनोज भुजेल, दानस मल्ल, तारा तिवारी, नोलराज भण्डारी र सरिता रेग्मी रहनुभएको छ । नवनिर्वाचित समितिका अध्यक्ष मित्रलाल गौतमले संस्थाको नीति नियममा रहेर काम गर्ने प्रतिवद्द्ता जनाउनुभयो ।संस्थाका सल्लाहकार लेखनाथ शर्मा मरासिनीले साहित्यिक प्रतिष्ठानले रामपुरमा हरेक महिना नियमित रचनावाचन गरेर छरिएर रहेका साहित्यिक श्रष्टालाई एकिकृत गरेको बताउनुभयो ।

बगनासकालीमा सिलाई र फलाम तताउने मेसिन हस्तान्तरण

0

किरण रसाइली । बगनासकाली
बगनासकाली गाउँपालिकाको आर्थिक सहयोग र दलित समन्वय समितिको बगनासकालीको आयोजनामा वडा नं २ पोखराथोकका ४ जना साना उद्यमीहरुलाई सिलाई मेसिन र फलाम तताउने मेसिन हस्तान्तरण गरिएको छ ।

स्थानीय उद्यमी मनोजकुमार नेपाली र आशा बिश्वकर्मालाई १, १ थान सिलाई मेसिन र बिष्णु बिश्वकर्मा र बिश्वनाथ बिश्वकर्मालाई १, १ थान आरनमा फलाम तताउने मेसिन वितरण गरिएको दलित समन्वय समिति पोखराथोककी संयोजक कल्पना रामदाम बिकले बताउनुभयो ।

कार्यक्रममा गाउँपालिका अध्यक्ष सरस्वती चिदीले यसरी प्राप्त सामाग्रीहरुको उच्चतम उपयोग गर्दै सीपलाई आयआर्जनसँग जोड्न आग्रह गर्नुभयो । उहाँले प्रविधिको विकाससँगै पेशा व्यवसायलाई पनि प्रविधिसँगै जोडेर अगाडि बढाउनुपर्ने बताउनुभयो । कार्यक्रममा पालिका उपाध्यक्ष हरिप्रसाद पाठक, गाउँपालिकाका प्रवक्ता टीका थापा, प्रमुख प्रशासकीय अधिकृत बद्रीप्रसाद लम्साल, कार्यपालिका सदस्य बोमलाल सुनार र दलित समन्वयकी अध्यक्ष सीता बि.क लगायतको सहभागिता रहेको थियो ।

बगनासकालीमा २ दिने स्थानीय स्रोत परिचालन तथा राजश्व तालिम सुरु

0

किरण रसाइली । बगनासकाली
बगनासकाली गाउँपालिकामा स्थानीय स्रोत परिचालन र राजश्व व्यवस्थापन सम्बन्धी २ दिने तालिम शुक्रवारबाट सुरु भएको छ ।

बगनासकाली गाउँपालिकाको आयोजना भएको तालिममा अर्थ विज्ञ तथा गाउँपालिका राष्ट्रिय महासंघका निर्देशक बिमल पोखरेल र बुटवल उपमहानगर पालिकाका बरिष्ठ अधिकृत दामोदर घिमिरेले सहजीकरण गर्नुभएको छ ।

तालिमको उद्घाटन कार्यक्रममा गाउँपालिका अध्यक्ष सरस्वती चिदी, उपाध्यक्ष हरिप्रसाद पाठक, प्रमुख प्रशासकीय अधिकृत बद्रीनाथ लम्साल, प्रवक्ता टीका बहादुर थापाले यो तालिम फलदायी हुने विश्वास व्यक्त गर्नुभयो । तालिममा बगनासकाली गाउँपालिका सम्पूर्ण कर्मचारीहरु वडा अध्यक्ष कार्यपालिका सदस्यहरु लागयतको सहभागिता रहेको छ ।

तालिममा स्थानीय स्रोत साधनको पहिचान गरि ती साधनको अधिकतम प्रयोगवाट आन्तरिक आय कसरी बृद्धी गर्न सकिन्छ लगायतको विषयमा सहजीकरण गरिएको छ । तालिम शनिवार पनि चल्नेछ ।

जेष्ठ नागरिक प्रेरणाका श्रोत हुन्

0

के.वि.मसाल
केही वर्ष अगाडिसम्म नेपाली समाजमा बृद्धबृद्धाहरुको स्थान अहिलेभन्दा अत्यन्त महत्वपूर्ण थियो । उनीहरुलाई घर,परिवार समाजमा सबैले अत्यन्तै मानसम्मान गर्दथे, ठूलो आदर हुन्थ्यो । बृद्धबृद्धाले आ–आफ्नो लामो जीवनभरि सँगालेका ज्ञान, सीप अनुभव पछिल्लो पुस्ताको लागि अर्ती उपदेशको रुपमा ठूला मार्ग दर्शन बन्दथे । समाज प्रायः संयुक्त घर,परिवार प्रणालीमा चलेको थियो । एउटै घरमा परिवारका धेरै सदस्यहरु संगोलमा बसेका हुन्थे । छुट्टी भिन्नभै अलग बस्ने कुरा धेरैपछि आएरमात्र लागू हुन्थ्यो । त्यसबखतका घरमुली बृद्धको स्थान अत्यन्त ओजस्वी, उच्च थियो । परिवारमा धेरै सदस्य भएको घरलाई ठूलाघर का रुपमा हेरिन्थ्यो । यसरी समाजमा स्वच्छ परम्परा, शुद्ध आचार व्यवहार, राम्रो समाजिक सदभाव एवं सौहाद्रता र मर्यादित आचरण एवं अनुशासनको सिलसिला सन्तुलित जीवन पद्धतिको रुपमा अत्यन्त सुन्दर ढंगबाट विकसित हुँदै आएको थियो ।

नेपाल घुम्न आउने विश्वका विभिन्न मुलुकका पर्यटकहरुले पनि योे प्रणाली देख्दा कस्तो राम्रो भनेर यस पद्धतिको ठूलो तारिफ गरेको सुनिन्थ्यो । विस्तारै विस्तारै समय बित्दै वर्तमान अवस्थातिर आइपुग्दा विकसित मुलुकको प्रभाव र आकर्षण नेपाली समाजमा पनि पर्दै जान थाल्यो । घरभित्र रहेका परिवारका अधिकांश सदस्यहरु, दाजुभाइहरु वयस्क उमेरमा पुग्नासाथ आफ्ना आमाबुवासँग आपसमा अलग भइ छुट्टै बस्न रुचाउने हुन थाले । समाजमा घरधुरि बृद्धि हुने अवस्था र जमिनको स्वामित्वमा विखण्डन हुनेक्रम निरन्तर बढन थाल्यो । संयुक्त परिवारमा बस्ने वातावरण विस्तारै घटदै गयो । युवायुवती, आफ्नै ढंगले सानो परिवारमा बस्न मन पराउने भए । यसले गर्दा नेपाली समाजमा पनि बुढेसकालमा अरुको सहयोग मद्धत चाहिने बेलामा पुगेका यहाँका बूढाबूढीको ठूलो संख्या क्रमशः बेसहारा, अपहेलित तिरस्कृत हुँदै जाने स्थितिमा पुग्न थालेको अनुभव हुन थालेको छ ।

अहिले ज्येष्ठ नागरिकहरुको हक र अधिकार सुनिश्चित गर्ने र उनीहरुबीच आवश्यक सुबिधा पु¥याउने लक्ष्य राखी सरकारी तथा गैरसरकारीस्तरमा थुप्रै संस्थाहरु खुलेका छन । यी सबैको लक्ष्य ज्येष्ठ नागरिकको हितमा केही न केही कार्यक्रम सञ्चालन गर्नु रहेको हुन्छ । ज्येष्ठ नागरिकमैत्री वातावरण बन्नु आजको आवश्यकता पनि हो । यस्तो अवस्थामा सम्बद्ध सबै पक्षको ध्यान ज्येष्ठ नागरिकहरुको शारीरिक, मानसिक, आर्थिक अवस्थालाई सक्षम र सुदृढ गराई उनीहरुका दुःख, पीडा र हिनताबोधलाई कम गर्दै लग्नु र मनोरञ्जनात्मक एवं सन्तुष्टि हुने खालका कार्यक्रमहरु सहजरुपमा स्थापित गर्दै जानु पनि त्यतिकै आवश्यक छ । बृद्धबृद्धाको अवस्थाप्रति राज्य, परिवार, बृद्धाश्रम, यस क्षेत्रमा काम गर्ने सामाजिक संघसंस्था सबै संवेदनशील भई उनीहरुलाई समूचित सुविधा उपलब्ध हुने प्रबन्ध गर्न र माया, स्नेह र सम्मान प्रदान गर्न क्रियाशिल भइ नै रहनुपर्छ । यसको लागि यस क्षेत्रमा कार्यरत सरोकारवालाहरु सबै निकायबीच समन्वयात्मक वातावरणको विकास हुनु नितान्त जरुरी छ । यस्ता प्रयासबाट सबै मिलेर काम गर्दा समाजमा बृद्धबृद्धाप्रति सम्मानको भावना जागृत गर्न र उनीहरुमा आत्मबल पैदा गर्न ठूलो मद्धत पुगी उनीहरुमा हौसला र जाँगरको सुमधुर वातावरणको सृजना हुन जान्छ ।

जेष्ठ नागरिकको संख्या बर्षेनी बढदै गएता पनि उनीहरुको सम्मान र संरक्षणका लागि सरकारले ठोस नीति र कार्यक्रम ल्याउन नसक्दा अप्ठेरोमा परेका बृद्धबृद्धाहरु झनै जोखिममा पर्ने गरेका छन । जेष्ठ नागरिक राष्ट्रका धरोहर र जिउदा इतिहास भए पनि घर परिवार र राज्यले उचित जिम्मेवारी बहन नगरि दिदा कयौ बृद्ध बृद्धाहरु हेला र तिरस्कारको शिकार हुन पुगेका छन । नया पीढिको ब्यस्त र स्वछन्द जीवनशैली, र आधुनिकताका नाममा आत्मकेन्द्रित र स्वार्थीपना बढदै गएको कारण आफुलाई जन्म दिने आमा–बाबुलाई समेत हेला गर्ने, कुटपिट गर्ने र घरैबाट निकाली दिनेसम्मका घटनाहरु हुने गरेका छन । परिवारमा कचकच गरेको, बोझको रुपमा परिणत भएको आरोप कतिपय जेष्ठ नागरिकलाई लगाईने गरिन्छ । शारिरीक आर्थिक तथा सामाजिक हैसियत कमजोर हुदै गएका कारण परिवार र समाजबाट बढी माया ममता स्याहार र सम्मान पाउनु पर्ने समयमा तिरस्कार हेला र घृणाको पात्र बन्नु पर्दा कल्पना गरौ त कति रुन्छ होला ति बुद्ध बुद्धाको मन । पारिवारीक पीडा र तनाव त छदै छ । त्यस माथी एक्लै बस्नु पर्दा हुने असुरक्षाका कारण हुने लुटपाट, डकैतीका घटनाले समेत बृद्धबृद्धालाई झनै पिरोल्ने गर्दछ । त्यस माथी राम्ररी उभिन नसक्ने बेसाहारा ७०,८० बर्षका बृद्धाहरु समेत बलात्कारको शिकार भएको घटनाले नेपाली समाजलाई नै लज्जीत तुल्याउने गरेको छ ।

घरपरिवारबाट उचित माया ममता नपाएका बृद्धबृद्धाको संरक्षणको लागि राज्यले विभिन्न नीति नियम बनाएको भएतापनि तिनको प्रभावकारी कार्यान्वयन हुन सकेको छैन । मानव अधिकारको बिश्वब्यापी घोषणापत्र १९४८ को धारा २५ ले बृद्ध अवस्थाको सामाजिक सुरक्षाको अधिकार र आर्थिक सामाजिक अधिकारको ब्यवस्था गरेको छ । त्यस्तै नेपालको संबिधान र जेष्ठ नागरिक ऐनले ६० बर्ष उमेर पुरा गरेकालाई बृद्ध मानेको भएता पनि राज्यले दिने भनेका सुबिधा पनि जेष्ठ नागरिकले सहजै पाउन सकेका छैनन् । सरकारले यातायातको साधनमा जेष्ठ नागरिकलाई छुट दिने भनेता पनि उचित प्रवन्ध मिलाउन सकेको छैन । अर्को तर्फ सरकारले जेष्ठ नागरिकको स्वास्थ्य उपचारका लागि नीति र कार्यक्रम ल्याएको भए पनि उमेर र रोग अनुसार बर्षमा निश्चित संख्यालाई दिने ब्यवस्थाले सबै जेष्ठ नागरिक यो सुविधा प्राप्त गर्नबाट बन्चित देखिन्छन ।

जेष्ठ नागरिकहरुको अवस्था क्रमिक रुपमा खस्कदै गएको बिभिन्न अध्ययनहरुले देखाएको छ । सन्तान नभएका, आर्थिक अवस्था कमजोर भएका परिवारमा मात्र होईन घरभरि सन्तान भएका, सम्पन्न र सम्भ्रान्त परिवारका बृद्धबृद्धाले समेत अपहेलित हुने, छि छि र दुर दुर को पात्र बन्ने, कुटपिट लगायतका हिंशाको शिकार हुनु परेको छ । जिवन भरि दुख कष्ठ गरेर जम्मा गरेका धन आफैले उपभोग गर्न नपाई अपहेलित र दयनीय जिवन जिउनु परेको छ । जेष्ठ नागरिकहरु परिवारका सदस्यहरु भएसम्म परिवारकै सदस्यसंग आत्मसम्मान र स्नेहका साथ बस्न पाउनु पर्दछ । जसले कति दुख गरेर नखाई नलाई बालबच्चाका लागि भन्दै सम्पत्ति जोडे । तिनै सन्तानले जेष्ठ नागरिकको पालनपोषण गर्ने दायित्व रहन्छ । परिवारमा कोही नभएमा मात्र आफ्नै परिवारमा स्याहार सम्भार गर्ने कोही नभए वा आर्थिक रुपमा बिपन्न भएमा जेष्ठ नागरिकको संरक्षण गर्ने दायित्व राज्यले लिनु पर्दछ । तर नेपालमा जेष्ठ नागरिकका लागि सरकारी तवरबाट ठोस काम भएको पाइदैन । निजी तवरबाट केही बृद्धआश्रम संचालनमा आए पनि तिनमा सबैको पहुँच पुग्न सकेको छैन ।

जेष्ठ नागरिक संरक्षणका लागि निजी तवरमा बृद्धाश्रमहरु खुलेका भए पनि बिभिन्न कारणले सबै बिशुद्ध रुपमा सेवाभावले नै खुलेका हुन भन्न सकिने अवस्था पनि छैन । कोही धर्मको प्रचार गर्ने त कोही नाफा कमाउने उदेश्यले पनि बृद्धाश्रम खोल्ने गरेका समाचारहरु बेला बेलामा सार्वजनिक हुने गरेका छन । जिवनको उत्तराद्धमा आश्रय दिएको बहानामा त्यसको नाजायत फाइदा उठाउदै बृद्धबृद्धाको आत्मसम्मान ठेस पुग्ने गरि धर्म परिवर्तन गराउनु उनीहरु प्रति ठुलो अन्याय र बेइमानी गर्नु हो ।

राष्ट्रिय तहमा जेष्ठ नागरिकका समस्या उपेक्षित छन नै अन्र्तराष्ट्रिय स्तरमा समेत यो मुद्धा अझै उपेक्षित नै छन । अतः जेष्ठ नागरिकका हक अधिकार, सम्मान, सुरक्षा र सुविधाका लागि आवश्यक नीति नियम बनाउन, बनाएका नीति नियमहरुको प्रभावकारी कार्यान्वयन हुन जरुरी छ । त्यो भन्दा पनि महत्वपूर्ण पक्ष भनेको घर, परिवारले के कुरा बुझन जरुरी छ भने जसका कारण यो घर्तिमा टेक्न पाइयो, जसले हुर्कायो, बढायो, पढायो र यो अवस्थासम्म पु¥याउनमा सहयोग ग¥यो उसैलाई हेला गर्नु बोझ मान्नु भनेको छोराछोरीको रुपमा कुपुत्र कुपुत्री र कलक जन्मनु हो । सबै चिज मागेर किनेर पाइन्छ तर आमा बुवा केही गरि पाईदैन । यस्तो अमुल्य नाता, आफ्नै सृष्टिकर्ता जन्मदातालाई अपमान गर्नु भनेको आफ्नै बरवादीको सुरुवात गर्नु हो । पतनको बाटो रोज्नु हो ।

बिस २०६८ सालको जनगणना अनुसार नेपालमा २४ लाख ६९ हजार ६० बर्ष नाघेका जेष्ठ नागरिक छन । जनसख्याको बृद्धिदर २.१ प्रतिशतले भएको भएता पनि जेष्ठ नागरिकको संख्या भने बार्षिक ३.४ प्रतिशतले बृद्धि भईरहेको छ । विश्वभरीको सख्या लिने हो भने संसारभरी जेष्ठ नागरिकहरु को सख्या ७६ करोड पुगेको छ । विश्वको सामजिक परिवेश हेर्ने हो भने नेपालमा मात्र होइन जेष्ठ नागरिकहरुलाई गर्नुपर्ने संमान र उनिहरु को सामाजिक सुरक्षा र हकहितको बारेमा विश्वमै जेष्ठ नागरिकहरु उपेक्षित भएका छन । हाभ्रो देशमा सरकारले जेष्ठ नागरिकहरुका लागि दिघ्रकालिन राहत र संरक्षण योजना ल्याउन नसक्दा घरेलु हिंसा, सामाजिक,आर्थीक दुव्र्यवहार समेत जेष्ठ नागरिकहरुले खेप्नु परेको छ । कुनैपनि जेष्ठ नागरिक वृद्धहुनु उसको दोष होइन । यो त प्राकृतीक नियम हो । जन्मेपछि जो कोहिपनि त्यो अवस्थामा एक पटक पुगिन्छ । तर पनि राज्य र अपहेलित भएका जेष्ठ नागरिकका घर परिवार एवं समाजले त्यो कुरा वुझेपनि नवुझे झै गरिदिनाले यो समस्या समाधान हुनुको साटो जेष्ठ नागरिकहरुले भोग्नु परेको पिडा थपिएको छ ।

आधुनिक रहन सहन बसाइ सराइको अत्यधिक प्रचलन रोजगारीको लागी गाउ छाडी मुलुक भित्र र विदेशको यात्रा जस्ता कारणले पनि कतिपए जेष्ठ नागरिकहरुले खोजे जस्तो संरक्षण र उचित स्याहार सुसार पाउन सकेका छैनन् । जेष्ठ नागरिहरु विच गएर अध्ययन गर्ने हो भने उनिहरुको वास्तविक समस्या को पहिचान गर्न सकिन्छ । राज्यले वानाएको नितिले पनि जेष्ठ नागरिकहरुलाई उपेक्षित वनाएको छ । उधारणको लागि महिला वालवालिका र जेष्ठ नागरिकहरुलाई राज्यको तर्फबाट दिइने राहत एवं सामाजिक सेवा लिन खोज्यो भने पहिला महिला त्यसपछि वालवालिका र अन्तमा जेष्ठ नागरिकको पालो आउछ ।

विगतलाई फर्किएर हेर्ने हो भने सामाजिक सुरक्षा भत्ता कतिपय जेष्ठ नाकरिकहरुको आफ्नै घरपविारले नै खर्च गरिदिने, कतिपय स्थानिय पालीकाले कागजी प्रमाण मिलाएर जेष्ठ नागरिकहरुको भत्ता कर्मचारीले नै खाने जस्ता नमिठा घटना समेत सुन्नमा आएका छन । जेष्ठ नागरिकहरु को भत्ता वैक मार्फत भुक्तानी गर्ने नियम वनाएको छ । यसले झन जेष्ठ नागरिकहरुलाई भत्ताको रकम बाटो खर्च, सहयागिहरु मा हुने खर्च जस्ता आर्थीक बोझ मात्र होइन वृद्धहरुको लागि वैक भएको स्थानमा पुग्न मानविय दृष्ट्रिकोणले पनि नमिल्दो देखिएको छ । सरकारले यस्ता समस्या किन वुझदैन सचेत जेष्ठ नागरिकले पश्न उठाएका छन । प्रत्येक गाउँ र वस्तीमा वैकिङसेवा पुगेको छैन । सरकारी कारोवार गर्ने वैक जिल्ला सदरमुकाम र यस्तै अन्य शहरि क्षेत्रमा केन्द्रित छन । जेष्ठ मात्र होइन शारिरीक रुपलेपनि वृद्ध भै सकेका नागरिकहरु त्यो भत्तालिन एक्लैजान सक्दैनन । उसले कसैको सहारा लिनु पर्दछ । प्रत्येक जेष्ठ नागरिकको घर आगनमा मोटर मार्गले छोएको छैन । दुर्गम पहाडी जिल्लामा सदरमुकाम आउन २–३ दिन सम्म पैदल यात्रा गर्नुपर्छ । यस्तो अवस्थामा मासिक भत्तालिन यो सरकारी नियम संभव छ ? खै त हाभ्रा राजनैतिकदल का नेताहरुले जेष्ठ नागरिकहरुको समस्या वुझेका …?

समाज आफ्नो लागि भन्दापनि सन्तानको लागि बढि सोच्ने, खाइ नखाई सन्तानको लागि सम्पती जोगाउने संस्कार बसेको छ । तर हामीले सोचेजस्तो व्यवहार आफ्नै सन्तानबाट पाउन सकेको देखिन्न । समाजमा जेष्ठ एंव वृद्ध नागरिकहरुलाई विरामी हुदा औषधी उपचार मात्र होइन साझ विहानको हातमुख जोडने समेत कठिन भएको छ । आर्थीक विपन्न र स्थाई आय–आर्जन नभएका जेष्ठ नागरिकहरुको अहिलेको समस्या यस्तै अवस्थामा रहेको छ । जिल्लामा सामाजिक संघ÷संस्थावाट सेवादिन खोलिएका जेष्ठ नागरिक सरोकार केन्द्र र वृद्ध आश्रम पनि आर्थीक कारणले सवै जेष्ठ वृद्ध नागरिकहरुलाई आवस्यक सेवा र संरक्षण दिन सकेका छैनन । कोहि कसैले समय सन्दर्भमा केहि नगद र जिन्सी वृद्धआश्रममा दानगर्ने प्रचलन देखिए पनि त्यसले मात्र आश्रम चल्ने अवस्था छैन ।

मानिसको जन्म भएपछि वालक, किशोर, युवा, वयस्क र ६० वर्ष पुगेपछि सामाजिक मान्यता र कानुनी रुपले जेष्ठ नागरिक हुदै वृद्ध अवस्थामा पुग्दछ । मानिस जन्मिए पछि सन्तानको जन्मदिने प्राकृतीक नियम हो । दापत्य जीवन यापन पछि सन्तान भएन भने मेडिकल परिक्षण देखि लिएर अहिलेको मेडिकल प्रविधिलाई समेत प्रयोग गरी सन्तानको खोजिमा लाग्ने मानिस समाजमा छन । भनिन्छ जन्म दिने आमा,बाबु इश्वर सरह हुन । एक पटक बावु र आमाको उमेरमा सवै मानिस पुग्नु पर्दछ । भन्ने कुरा सवैले सोच्ने हो भने अहिले सामाजिम न्याय खोजि रहेका जेष्ठ नागरिकहरुले पारिवारिक र सामाजिक रुपले अपहेलना हुनेक्रम मा कमि आउछ ।

जेष्ठनागरिहरु घृणाका पात्र होइन प्रेरणाका श्रोत हुन । उनीहरु अनुभवले खारिएका र ब्यवहारले परिपक्क भैसकेका इतिहासका खानी हुन । त्यस्ता ब्यक्तिहरुको ज्ञान र अनुभव मनन गरेर अगाडी बढेको खण्डमा मानिसले उन्नति, प्रगती र ब्यवसायिक सफलता प्राप्त गर्नमा समेत मद्धत पुग्न सक्दछ । जेष्ठ नागरिक युवा बन्न नसके पनि सबै युवाहरु भोलीका जेष्ठ नागरिक हुन । जेष्ठ नागरिक सवैले बन्नु पर्ने भएकाले जेष्ठ नागरिकको सवाललाई आम सरोकारको बिषय बनाईनु पर्दछ ।

कृषि क्षेत्रको प्रवर्धन रिब्दीकोटको प्रमुख प्राथमिकताः कार्की

0
नारायण बहादुर कार्की
अध्यक्ष रिब्दीकोट गाउँपालिका, पाल्पा
रिब्दीकोट गाउँपालिका आफैमा पनि प्राकृतिक हिसावले सम्पन्न छ । म आफु स्वयम् पनि बिशुद्ध सामाजिक विकासको हेतुले राजनीति र गाउँपालिका अध्यक्षको रुपमा आएको हुँ । यो कार्यकालमा समृद्ध रिब्दीकोटको परिकल्पनालाई साकार पार्न  लागिपर्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गर्दछु ।
कृषिमा प्रमुख प्राथमिकताः
रिब्दीकोट गाउँपालिका आफैमा पनि कृषिका लागि सम्भावना रहेको क्षेत्र भएकोले पालिकाले पनि आफ्नो नीति कार्यक्रम र बजेटमा कृषि क्षेत्रलाई विशेष प्राथमिकता दिएको छ । यहाको सबैभन्दा ठूलो सम्भावना कृषि नै हो । बजेटको धेरै हिस्सा पनि कृषिमै छ । अकबरे खुर्सानीबाट यहाँका धेरै किसान आत्मनिर्भर भएका छन् । रिब्दीकोट गाउँपालिका भनेर अन्यत्र परिचय जनाउँदा पनि धेरैले अकबरे खुर्सानी हुने ठाउँ भनेर चिन्ने गरेको पाइन्छ ।
अकबरे खुर्सानीको प्रवर्धन गर्दै बेसार खेती गर्न चाहनेहरुका लागि प्रति रोपनीमा बेसार लगाउँदा जति खर्च हुन्छ त्यसको ५० प्रतिशत रकम गाउँपालिकाले बेहोर्ने गरि लागिपरेका छौं । अहिलेसम्म ५ सय रोपनी जग्गामा बेसार खेती गर्न चाहने किसानहरुको लिस्ट तयार भएको छ ।  यो वर्ष अकबरे खुर्सानीबाट ढाई करोड र बेसार खेतीबाट देढ करोडसम्म आम्दानी हुने बिश्वास लिइएको छ । रिब्दीकोट गाउँपालिकाका साविकका ७२ वटा वडामा प्रत्येक वडामा एक जना नमुना किसान छनौट गरि उसलाई पालिकाले १ लाख रुपैयाँ दिने र किसानको १ लाख गरि लाभग्राही किसानलाई नमुना कृषकको रुपमा अगाडि बढाउने योजना रहेको छ । यस कार्यक्रममा सहभागी हुन अहिले २ सय जना बढी किसानले निवेदन दिनुभएको छ । एउटा निश्चित मापदण्ड बनाएर किसानको छनौट गरि कार्यान्वयन हुनेछ ।
त्यस्तै अहिले कायम रहेका ८ वडामा एउटा वडामा एक जना नमुना किसान बनाउने कार्यक्रम पनि छ । यसमा किसान र सहकारीहरु पनि सहभागी हुन पाउनेछन् । यस कार्यक्रममा सहभागी हुनका लागि पनि ५० जनाको निवेदन परेको छ । यो बर्ष ७२ हजार केजी आलुको बिउ ५० प्रतिशत अनुदानमा किसानहरुलाई बितरण गरिएको छ । यसको उत्पादन ५ गुणाले बढ्यो । यसबाटै धेरै किसानले राम्रो आम्दानी लिनुभयो । पशुपालनका कार्यक्रममा पनि किसानलाई टेवा दिएका छौं । यस क्षेत्रका किसानले सुन्तला र टमाटरबाट पनि मनग्ये आम्दानी लिदै आउनुभएको छ ।
पालिकाले किसानको साथमा स्थानीय सरकार छ भन्ने कुराको महसुस गराएको छ । समय समयमा बिउबिजन तथा प्राविधिक सामाग्रीहरू बितरण गर्दै आएको छ । कृषिमा आधुनिकीकरणमा बिशेष जोड दिएका छौं । आवश्यक औजार उकरण पनि माग अनुसार वितरण हुदै आएको छ । अकबरे, खुर्सानी, सुन्तलाजातका फलफुल, टमाटर, मासुजन्य पदार्थ, दुध विभिन्न प्रकारका तरकारी लगायतका क्षेत्रमा पूर्ण रुपमा आत्मनिर्भर भई बार्षिक करोडौं रुपैयाँको निर्यात गरेको गाउँपालिकाले कृषिमा युवा प्रोत्साहन, एकल महिला प्रोत्साहन जस्ता, उत्पादनमा आधारित अनुदान जस्ता विभिन्न गतिविधीले गाउँपालिकाको कृषि क्षेत्रको अवस्था दिन प्रतिदिन फष्टाउदै गएको छ । अखबरे खुर्सानीमा ४० लाख र बेसार उत्पादनमा ४० लाख रुपैयाँ विनियोजन भएकोमा उक्त क्षेत्रको विकासमा पनि धमाधम काम भइरहेको छ । नेपालमै रहेर काम गर्न चाहने युवाहरुलाई विशेष प्रोत्साहन गर्दै स्वदेशमै आत्मनिर्भर बनाउनेमा हाम्रो दृढ संकल्प छ ।
शिक्षा, लक्षित वर्ग
रिब्दीकोट गाउँपालिकाले शिक्षा क्षेत्रलाई समय सापेक्ष अगाडि बढाउँदै आएको छ । विद्यालय शिक्षादेखि नै बालबालिकालाई सामाजिक तथा व्यवसायिक बनाउने हेतुले पालिकाले बिशेष कार्यक्रम बनाउदैछ । यसबारे हामीले प्रधानाध्यापकहरुसँग सल्लाह गरिरहेका छौं । लक्षित वर्ग अन्तरगत पनि सबै लक्षित वर्गका लागि बजेट बिनियोजन गरि उनीहरुकै माग बमोजिम कार्यक्रम सञ्चालन गरिएको छ ।
स्वास्थ्यः
म आफै पनि स्वास्थ्य क्षेत्रबाट जनप्रतिनिधिहरुको रुपमा आएकोले पनि यहाँको स्वास्थ्य क्षेत्रको प्रवर्धनमा विशेष जोड नै दिएका छौ । गाउँपालिकाले स्वास्थ्य क्षेत्रको प्रवर्धनका लागि महत्व दिएको छ । हरेक १५ दिनमा खस्यौली प्राथमिक स्वास्थ्य केन्द्रमा विशेषज्ञ सहितको शिविर चल्दै आएको छ । केन्द्रका लागि थप आवश्यक भएका उपकरणहरू समेत बिस्तारै थप गर्दै जाने योजना छ  । केन्द्रमा समयको माग अनुसार डिजिटल एक्सरे, आधुनिक ल्याव सेवा, थाइराइड परीक्षण मेसिन लगायतका उपकरण माग भएको छ, बिस्तारै व्यवस्थापन गर्दै जानेछौं । यो सँगै अन्य स्वास्थ्य चौकी र इकाईहरुलाई पनि समय सापेक्ष थप प्रभावकारी बनाउदै लगिनेछ ।
जनताले अझ प्रभावकारी सेवा गाउघरमै पाउन भन्ने उद्देश्यले रोटरी क्लवसँगको सहकार्यमा गत चैत १८ गते रिब्दीकोट गाउपालिका ७ बतासे स्थित कालिका माविमा विभिन्न विषयसँग सम्वन्धित डाक्टरहरुको साथमा बृहत स्वास्थ्य शिविर संचालन गरिएको थियो । जसबाट झण्डै ६ सय नागरिकले लाभ लिनुभयो । “म बनाउछु मेरो रिब्दीकोट अभियान” हामी जनप्रतिनिधिको रुपमा आएपछि संचालन गरेका छौ । यो कार्यक्रम अन्तरगत शिविर सहित विभिन्न उपयोगी कार्यक्रम हुदै आएका छन् ।
भौतिक प्रगतिः
मोटरबाटोः
मोटरबाटोका हिसावले सबै वडासम्म पुग्न ट्रयाक खन्ने काम भएको छ । सबै टोलसम्म बाटो पुगेको छ । वडा केन्द्रसम्म बाह्रै महिना गाडी चल्न सक्ने वातावरण छ । वर्षात्को समयमा धेरै बाटो बिग्रने र धेरै बजेट खर्च हुने गरेको छ । पालिका र वडाबाट हुने सबै योजनाहरुमा प्राविधिकले स्थलगत रुपबाटै ल्याएको स्टेमेट अनुसार नै काम हुने गरेको छ । यो कार्यकालमा सबै वडा केन्द्रसम्म पुग्ने बाटोलाई सकेसम्म कालोपत्रे गर्ने योजना छ ।
खानेपानी सिंचाई
१ घर १ धारा अभियान ९० प्रतिशत कार्य सम्पन्न भएको छ । अहिदे ४ वटा लिफिटङ योजना चल्दैछन् । यी योजना सम्पन्न भएपश्चात १ घर १ धारा कार्य लगभग पूरा हुन्छ । सिंचाईको लागि पाइप लगायत माग अनुसार स्थलगत अनुगमन गरि आवश्यकताको आधारमा किसानहरुलाई वितरण हुँदै आएको छ ।
चालु वर्षका योजना 
चालु आर्थिक बर्षका लागि छुट्याईएका लभग लभग सबै योजनाहरु सम्झौता भइसकेका छन् । चालु आर्थिक बर्षमा करिब चार सय योजनाहरु छनौट गरिएको छ । योजनाहरु धेरै छन् त्यसमा ठुला अलि धेरै समय लिने योजनाहरु कम रहेका छन् । ति दुई चार वटा ठुला योजना पनि समय मै सकिने खालका छन् । ती ठुला योजनाहरु बाहेक अन्य योजनाहरुमा सबै इमान्दार भएर काम गर्ने हो भने लागातार काम गर्ने हो भने एक महिना भित्र जति ढिलो गरे पनि सकिन्छ । हाल सम्म एक सय २५ वटा योजनाहरू सम्पन्न भई भुक्तानी पनि भैसकेको छ । विकास हाम्रै लागि भएकोले आमउपभोक्ता, ठेकेदार कम्पनीहरु पनि सचेत रुपमा लागेर गुणस्तरीय तथा समयमै कार्यसम्पन्न गर्ने गरी अगाडि बढ्नुपर्ने छ । चालु आर्थिक बर्षमा आवश्यकताको आधारमा प्राथमिकता अनुसार योजनाहरू छनौट भई कार्यान्वयनमा ल्याएको छ ।  कृषि, शिक्षा, स्वास्थ्य, खानेपानी, पूर्वाधार विकास, सामाजिक विकास, आर्थिक विकास जस्ता चौतर्फी योजनाहरू समेटिएको छ ।
पर्यटनः रिब्दीकोट अर्को महत्वपूर्ण सम्भावना भनेको यहाँको पर्यटन क्षेत्र पनि हो । पर्यटन क्षेत्रबाट पनि रिब्दीकोटबासीले राम्रो लाभ लिन सक्नेछन् । प्रशिद्ध भैरवस्थान मन्दिर, जलेश्व क्षेत्र, कालिका गढी, लगायत धेरै महत्व रहेका मठमन्दिर रहेका छन् । प्राकृतिक पर्यटनमा सबै वडाबाट हिमाल र धेरै वडाबाट तराईको समथर भुभाग पनि देखिन्छ । अत्याधिक रुपमा यसको प्रयोग गर्न सके यहाँ धेरै पर्यटन भित्र्याउन सक्ने सम्भावना छ ।
यहाँ आएका पर्यटकलाई यहाँ बस्ने वातावरण बनाउन होम स्टे होटल लगायत बनाउन सके पर्यटन क्षेत्र फस्टाउन सक्छ । यसका लागि पालिकाले पनि खास योजना बनाउनेछ । सेल्फीडा“डा, रिङिसङलेक, चुन्थाङडाँडा, ढुस्टुङ, कालिकागढी लगायतका ठाउँलाई थप व्यवस्थित बनाएर यहाँको पर्यटनलाई थप राम्रो बनाउने योजना पालिकाको छ । यहाँ बुटवलबाट आउँदा पनि डुम्रेबाट सिधै आउन सकिन्छ । त्यसैले पनि पर्यटकलाई थप सहज हुनेछ ।
हाम्रो कार्यपालिकामा अहिले ४ वटा राजनीतिक दलबाट निर्वाचनमा सहभागी भएका प्रतिनिधिहरु रहेका छौं । पालिकाको हक हीत र विकासका लागि सबै दल र प्रतिनिधिहरु एक जुट छौं । कर्मचारी जनप्रतिनिधि सम्बन्ध राम्रो छ । अन्तमा रिब्दीकोट गाउँपालिकालाई अझ राम्रो रुपमा अगाडि बढाउन र जनताले चाहे अनुसारको सेवा प्रवाहका लागि हामी प्रतिबद्ध छौं । पालिकालाई अझ कसरी अगाडि बढाउदा थप प्रभावकारी हुन्छ भन्नेबारे यहाँहरुको सुझाव सल्लाहको समेत अपेक्षा राख्दछु ।
(रिब्दीकोट गाउँपालिकाका अध्यक्ष नारायण बहादुर कार्कीसँगको कुरानकानीमा आधारित)